Lichaamswerk

Het laat zich het beste omschrijven dat ik tijdens mijn sessies let op de signalen die het lichaam geeft. Ik vraag de cliënt ook om hier zijn of haar aandacht op te richten. Het is opvallend dat mensen vaak weinig contact ervaren met hun lichaam en “denken” veel gemakkelijker vinden dan “voelen”.

Als je de aandacht zacht maar gefocust op de subtiele signalen van het lichaam richt, lukt het beter om in contact met je gevoel te komen. Ik merk dat je hierdoor relatief snel en duurzaam uitkomt bij waar de centrale pijnpunten liggen. En als je eenmaal doorhebt hoe je de aandacht naar binnen kan richten, lukt het om de subtiele signalen van het lichaam steeds beter te herkennen. Vanaf dan kunnen de zelfhelende vermogens gemakkelijker en effectiever worden aangesproken.

Een belangrijk concept waar ik tijdens de sessies gebruik van maak is “co-regulatie”, door middel van het bieden van nabijheid. Co-regulatie is een begrip dat gaat over de werking van het zenuwstelsel van jonge kinderen, dat in de eerste jaren nog enorm in ontwikkeling is. Bij jonge kinderen die stress ervaren, heeft de aanwezigheid van een ander, rustig, zenuwstelsel een rustgevend effect. Dat geldt heel duidelijk voor baby’s (ze stoppen vaak met huilen als je ze bijvoorbeeld op schoot neemt), maar dat geldt ook nog steeds als we volwassen zijn. Een soort biologische wet dus eigenlijk. Het rustige zenuwstelsel helpt het onrijpe of overprikkelde zenuwstelsel om overweldigende emoties te reguleren. Als cliënten overweldigd dreigen te raken tijdens een sessie, pas ik deze kennis toe door op een veilige, voorspelbare manier nabijheid en regulatie te bieden.